بسم الله الرحمن الرحیم

عصر امروز،شنبه 21/2/1392 ،به دلیل اخبار پایانی، از ثبت نام حضرات آقایان  دقیقه نودیها ،در نامزدی ریاست جمهوری، می بینیم که برخیها در معرض آزمونی سخت قرار گرفتند . آزمونی که سرنوشت مختوم آن و چگونگی کارنامه آن با اراده ای که از ایمان سر چشمه می گیرد ، رقم می خورد.البته این اراده ،آنگاه که از سر اخلاص باشد،آورنده ی تقدیری که منجر به عاقبت خیری باشد، نیز ،خواهد بود. اهل معرفت قبول دارند که وضعیت  پیش آمده ،بسیار شرایط ویژه را بر برخی از افراد بار نموده است .ودر چنین شرایط ویژه که گویا  آدمی بر پلی پا می گذارد که از مو باریکتر واز شمشیر برانتراست ،بسیار بسیار باید برنفس خویش مسلط بود.بسیار بسیار باید  از خود مدیریت ودرا یت نشان داد.بسیا ر بسیار باید از خود تقوی و بصیرت بروز داد .بسیار بسیار در کارهایش تامل وتعقل به خرج داد. بسیار درگذشته های عبرت آموز غور کند. بسیار در تصمیم گیریهای خود تامل نماید . چراکه بررسی ومطالعه تاریخ ،به ویژه مطالعه تاریخ سراسر عبرت آموز وپند دهنده اسلام ،حاکی است که ، انسانهایی که به ظاهر ،هرگز انتظار شکست های کمر شکن از آنان نبود ،در این عرصه به دلیل برخی از سو ء تدبیرها و یا بی تقوائیها ویا مجذوب ومقهور ، های وهوی افراد فرصت طلبی که فقط به مسائل زود گذر منافع پیرامونی خود می اندیشند ویا به دلیل بازی خوردن بد خواهانی که ظاهر فریب بوده ودر لباس دوست نقش دشمن را ایفا می نمایند،آنچنان به زمین خوردند که نه تنها هرگز از زمین بلند نشدند، بلکه به دلیل لطماتی که بر پیکر جامعه اسلامی وارد ساختند ،لعن ابدی خوبان عالم را به خود معطوف داشتند.اکنون وقت آن است که افراد مورد نظر به سالهای نه چندان دور پیش روی_ وآن هم به شرط حیات _بیاندیشند که آیا می توانند همچنان درنزد ملت عزیز ایران اسلامی ،به گذشته خود افتخار کنند؟ واگر در صورتی که چند صباحی دیگر ،عمرشان به سر آمد ،که این احتمال از برای این طلبه ی کوچک و افراد کم سالتر از من ونیز بزرگتر ها هر آنی وجود دارد که از این سرای رخت بر بندیم و در نشئه ای وارد بشویم که ما باشیم وعمل ما !ما باشیم و کردار ما !ما باشیم وپندار ما ! ما باشیم و موضع گیریهای سیاسی واجتمائی ما ! ماباشیم و احیانا آسیب هایی که در اثر بی تدبیریها ویا بی تقوائیها بر مال وجان وناموس انسانها وارد کردیم ! در نشئه ای که تاریکی قبر ما را احاطه کرده است ،آیا  پاسخی داریم؟ وبا کدام سرمایه می توانیم خودمان را نجات بدهیم ؟ خود وخدایمان!آیا بر آن هستیم که به آنچه که سالها در پای کرسی درس وپند ووعظ اندوختیم ویا احیانا خود نیز اهل پند واندرز، و یا صاحب کرسی بودیم ،پایبند باشیم؟ آیا به آنچه که باور داریم ویا ادعای آن را داریم ،التزام عملی داریم؟ آیا براین باور هستیم که ما در آینده ای که نه چندان دور به نظر می رسد ،در گرو نتایج اعمال خود هستیم به گونه ای که حتی اگر برای کسی ویا برای هدفی دستی تکان دادیم باید نتایج آن را به وضوح ،ببینیم ؟آیا به فکر جواب دادن هنگامه ای هستیم که اگر خدای نخواسته ملتی را وکشوری را درجهت نا صواب تکان دادیم،وبه آن آسیبی وارد ساختیم  ،تا ابد باید جورش را بکشیم ودر عالم برزخ به گونه ای ،ودر قیامت به شکلی ،تاوان کرده سوء خودمان را پس بدهیم؟آیا می ارزد؟اکنون وقت اعمال درایت است. اکنون وقت کاشتن درخت تقویست والا اندکی غفلت ،اندکی بی تقوایی ،اندکی لغزش ،چه خسارتهای زیانباری که برای خود وکشورمان  به بار نمی آوریم ،که البته وصد البته برای خود و همه کسانی که در عرصه سیاست وارد می شوند ،با لطف خدای مهربان وعنایت حضرت صاحب الامر عجل  الله ، عاقبت به خیری را مسئلت می نماییم.به امید حق جل شانه .