بسم الله الرحمن الرحیم

امروز (سه شنبه 22،بهمنِ1392 )ملت شریف ایران با حضور پور شور خود  برای پاسداشت یوم الله  بیست ودوم بهمن ماه ، برگ زرین دیگری را برکتاب ارزشمند تاریخ انقلاب اسلامی افزوده است. ملتی که در یکی از نوشته های امامِ راحل عظیم الشأن آمده است که : جانم فدای یکایک آنان باد!

ملتی که امام، باجرئت وصف ناشدنی خود ، آنان را به مراتب  وفادارتر از امت عهد رسول الله –صلی الله علیه وآله وسلم- ووفادارتر از مرم اعصار امام علی بن ابیطالب وامام حسین بن علی -علیهما السلام- می دانستند.

ملتی که امروز خودش را پایبندِ به مراقبت از دستاوردهای انقلاب اسلامی وتبعیت از مقام منیع ولایت امر مسلمین – مد ظله العالی- می داند ودررفتنِ  راهی که امام خمینی –رضوان الله تعالی علیه- برای تعالی دین ودنیای آنان گشوده است ، سر از پا نمی شناسد. 

مقاومت های هشت سال دفاع مقدس وتحمل ریزش موشک های مخرب آنچنانی،وبه جان خریدن گرفتاری های زمان جنگ ونا امنی های داخلی دهه شصت وتحمل حصرهای اقتصادی که گویا از حصری به حصری ما را فرا خواندند واز واپسین پیروزی انقلاب اسلامی ، لحظه ای از فشار علیه ملت شریف ایران درنگ نکرده بودند وصبوری در مقابل  همه ی تهدیداتی که گویا دشمنان این مرز وبوم راه درمان بیماری خود را در لفاظی های این عرصه می بینند ، جملگی سند گویایی بر تاریخ زرین ملت شریف ایران است که امروز برگی از آن ، با حضور مقتدرانه حماسی این امت با خط طلایی نگاشته شده است .

کجایند شب پره های آمریکایی ونوکران سراسر خفت بار آن استکبار اهریمنی ، که ببینند حضور حماسی ملت عزیز ایران اسلامی ایران را ،که ،شاید کمی حیا کنند ومرتب برطبل ضد بشری جنگ و گزینه های رومیزی وزیر میزی نکوبند ونگویند !؟

اگر چه از آنجایی که مشیت الهی همواره بر آن بوده است که دشمنان اسلام که در واقع دشمنان بشریت هستند از طایفه حمقا باشند وبه همین دلیل طی ماه های گذشته بیشترین هجمه را علیه مردم شریف ایران اسلامی در لفاظی های شرم آور آنچنانی داشته اند وخود سبب شده اند تا ملت این بار مصصم تر ومنسجم تر ، از همان ساعات نخستینِ روز سه شنبه بیست ودوم بهمن خودرا در میادین حضور حماسی بیابد!

خوب است آنان از ایادی خود بپرسند که مردم ایرانِ اسلامی ، امروز چه شعارهایی را بر زبان جاری می نمودند ویا از طریق رسانه های خبری پیگیر باشند -که البته هستند- به اینکه،  ملت ایران که امروز یکپاچه در صحنه آمد در شعارهای خود چه چیزی را تعقیب می کرد ؟ شاید اندک بیداری برای آنان حاصل شود وکمی از هزینه های ادبیات سخیف رومیزی وزیر میزی بکاهند !

بگذار به آنا ن بگویم ، بگذار بگویم که : شعارِ پور شور همراه با شعورِ هر ایرانی ،در روزی که گذشت ، بعد از اعلام تبعیت  وحمایت از ولایت فقیه وحفظ ارزشهای انقلاب ، واعلام مقاومت در مقابل هر نوع تهدید  و شبه تهدید !!، عبارت بود از  : مرگ بر آمریکا. مرگ براسرائل !

بسمه تعالی

وقتی اتومبیل های امداد وآتش نشانی را در روز یکشنبه بیست ونهم دی ،در تقاطع خیابان ولیعصر (عج) وخیابان جمهوری می دیدم، هرگز گمان نمی کردم که نوع جان باختن دوتن از هموطنان ما موجب می شود تا به سرعت این خبر در صدر اخبار ویا گمانه زنی ها واقع شود. از سوی دیگر مشاهده ساختمان مشتعل شده که هرروز جلوی چشمانم هست ، تأسف ها را برایم صد چندان می نماید.

براین اساس به فکر بودم تا ببینم راه چاره در اینگونه حوادث چه می تواند باشد؟ تا اینکه به ذهنم آمد : طبیعی است که در حوادث آتش سوزی  وامثال آن نباید به یک نوع راهکار نجات اکتفاء نمود. لذا استفاده از چرخ بال واختصاص چند فرونداز آن  برای شهر تهران ونیز سایر شهرستان ها  به منظور مقابله با حوادثِ این چنینی ، حتی امور امنیتی می تواند بر ضریب اطمینان پوشش امنیتی ومهار حوادثی از این دست بیفزاید. 

چرا که در همین حادثه ، به کار گیری اطاقک نجاتی که از طریق طناب نسوز ویا سیم بوکسل از چرخبال آویزان  باشد ، می توانست جان این دو هموطن را نجات دهد. بنده این نکته را روز گذشته به استحضار وزیر محترم کشور رساندم و با درج آن دراین پایگاهِ خبر رسانی انتظار دارم تا همه کسانی که در این روزها متأثر حادثه هستند ونیز دستی بر کار دارند ، با عملی نمودن این پیشنهاد ، بتوانند سنت حسنه ای را  برای آینده کشور وامنیت مردم عزیز ما ایجاد نمایند.