بسمه تعالی

تاساعاتی دیگر ماه مبارک رمضان از ما دور می شود.گویی غمی بر ما سایه افکنده است وبر ما سنگینی میکند! چه روزهای شیرینی بود که از دست می دهیم! چرا که اون مهمانی دیگه نیست ،اون یا رب ویاربها دیگه نیست،دیگه تلاوت یک آیه از قرآن کریم ثواب یک ختم قرآن را نخواهد داشت،...................... عنقریب است که شیطان از غل وزنجیر آزاد شود  .....کلانتریها شلوغ میشود،دادگستریها پر جمعیت میشود!آدمها کمی تا قسمتی(!) عوض می شوند!آه از اون دلهایی که در این لحظه ها بی قرارند.مگر نمی دونی اون امام نازنین که سجادش می گقتند ، در این لحظات چقدر ناراحت و گریان بود؟!از گریه هایش خبر نداری؟ از ناله هایش خبر نداری؟! نمیدونی چرا سجادش نامیدند ؟!همون امامی که سی وپنج سال برا پدرش اشک ریخت !مگه نمیدونی که پدرش هم خیلی ناز بود؟!اصلا میدونی اینها همه از خاندانی ناز هستند؟برای دین مردم زجر ها کشیدند؟میدونی که چون خیلی خوب بودند ،خیلی ها دشمنشون شدندند ؟به شما نگفتند که اونها خیلی مظلوم بودند ؟تو کتابها نخوندی که اونها چقدر مهربون بودن؟همه اش غصه ی مردمو داشتن ؟از گرسنگی دیگران زجر می کشیدند ؟نیمه نیمه های شب برا گرسنگان نون میبردند ؟ تا یه کسی بدشان می گفت در عوض ازش دلجویی می کردند ؟برات نگفتند که همون امام سجادی که خیلی مهربون بود ،داشت تو خیابون راه می رفت ،یکی اومد از سر نادونی هی به امام دهن کجی کرد اما اما م هی ازش دلجویی میکرد ؟اونو برد تو خونه اش وباش گفت تو غریبی !تو گرفتاری داری بیا مهمونم بشو ،آخه خسته ای! میدونی اون یه دعایی داره که که در اون دعا از ماه مبارک رمضون با گریه وزاری خدا حافظی می کنه ؟میدونی که اون امام عزیز که همه ی خوبان عالم دوستش دارند ،خیلی دعاهای دیگری هم داره که خیلی با حاله ؟ اصلا میدونی که اون دعا ها رو جمع کردند ،کتابش کردند واسمش رو گذاشتند صحیفه سجادیه ؟اصلا از این جور کتابها خبر داری ؟از نهج البللاغه خبر داری ؟اهل  مفاتیح و زیارت عاشورا هستی ؟اصلا میدونی که جراگاهی بیخود غمو غصه ات می گیره ؟ میدونی که چرا بعضی وقتها حالت می گیره ؟میدونی چرا خیلی وقتها تا نیمه نیمه های شب خوابت نمیگیره ؟می دونی گاهی وقتها چرا خیلی تند خو میشی ؟میدونی اگه آدم بعضی وقتهاقرآن بخونه آروم میشه؟یه جوری میشه که انگار تازه به دنیا آمد؟......

بسم الله الرحمن الرحیم

در لحظاتی بسر می بریم که تا ساعاتی دیگر داخل در شب قدر می شویم.

به احتمال قوی شب بیست و سوم رمضان المبارک ،همان شب واقعی قدر می باشد.بنا بر این شایسته است این شب را به معنای واقعی کلمه درک کنیم.ما ها معمولا به لحاظ ایمانی کم و بیش دارای بیماریهایی هستیم که از آن در عرفان به بیماری روح تعبیر میشود،اگر خودمان از وجود این بیماریها غافل باشیم.درست مثل اینکهابتدا از نظر ظاهری انسانی باشیم کاملا سالم ولی همینکه به آزمایشگاه طبی مراجعه  می کنیم،وبه اصطلاح چکاب میشویم به انواع بیماریها ویا مقدمات بروز بیمایهایی واقف می شویم مثل بلا بودن چربی خون ویا قند ویا پوکی استخوان و....از نظر روحی نیز اینچنین خواهد بود،چرا که وقتی خودمان را به قرآن کریم و سنت اهل بیت علیهم السلام عرضه می کنیم،تازه بیماریهای روح وروانما ونوقص ایمانی ما کشف می شود.

امشب مارا به مطبی دعوت نمودند که پزشکش خدای رحمان است.ازما نخواستند از قبل وقت بگیریم،در عوض دعوتمان کردند.

مارا داخل شهری دعوت نمودند که مطب مورد نظر داخل این شهر قرار داردواین شهر نامش رمضان المبارک است.

ویزیت مطب رایگان هست،نه بهتر بگویم، صلواتی!

هجم مطب خیلی بزرگ هست ،به اندازه  همه ی انسانها ی کره زمین.

منشی های آن فرشتگان مقرب الهی هستند.

نسخه ها از قبل نوشته وآماده هست ومواد آن یعنی داروهایش عبارتند از: بیداری،ذکر،دعا،تلاوت قرآن کریم،توبه،دعای ابو حمزه ثمالی،دعائ جوشن کبیر ،توسل به معصومین علیهم السلام و.....خوشا به حال کسانی که در این ویزیت به خوبی درمان می شوند اگر چه بعضی ها سر پایی وبعضی ها با استراحت وبعضی ها با طول درمان وشاید بعضی ها سالم والبته بعضیها صعب العلاج واگر چه کسی نیست که در این مطب وارد شود ،اما درمانی نداشته باشد! به امید بهبودی!

بسمه تعالی

در لحظاتی به سر می بریم کو تا دقایقی دیگر مولایمان به دست  شقی ترین فرد عالم ضربتی خورد که به دنبال آن در روز بیست ویکم رمضان المبارک به شهادت رسیدند،ودر اثر آن بر بشریت خسرانی وارد شد،که تاابد باید تاوان آن را پس دهد .اگر بگوییم امام علی بن ابیطالب علیه السلام از همه ی معصومین علیهم السلام ،مظلومتر بودند ، هیچ سخن به  گزاف نگفته ایم،چرا که تنها امامی بود ند که درشرایطی سخت ونا گوار در حضورش همسرشان رامصدوم نمودندودر اثر آن پس از مدتی کوتاه شهد و به جوار حضرت حق شتافتند ،وآن امام را برای سی سال تنها گذاشتند.امامی که پس از آن میبایستی سی سال شرایط سخت فتنه های متوالی وپیچ اندر پیچ رامدیریت وتحمل مینمودند. دورانی که دیگر حضرت فاطمه سلام الله علیها در کنار امیر المومنین  علیه السلام نیستند.دورانی که امام باید کنایه های منافقان زیرک وزخم زبانهای زاهدان احمق را تحمل کنند. دورانی که یا سردارانی چون حمزه (س)نیستند و اگر سردارانی چون مالک وابوذر و...هستند ، یا ترور میشوند یابه امر مولی دعوت به سکوت وخویشتن داری میشوند !راستی چراسکوت؟ برای اینکه اصل اسلام بماند.حال که باید تدبیری اندیشید که اصل اسلام بماند باید به وقتش صبوری ورزید ،باید چون کسی که استخوان در حلقوم دارد و خار درچشم! دید آنچه را که نمی بایستی دید وشنید آنچه را که نمی بایستی شنید اما باید دید وشنید وتحمل کرد .تحملی سخت وناگوار !تحملی جانکا هتر از تحمل زخم شمشیر!باید آنچنان صبوری نمود که کسانی که از زندگی بهره ای جز خورد وخوراک ندارند نسبت کفر به مولی الموحدین بدهند!باید به گونه ای صبوری نمود که اگر خواست درددلی داشته باشد، مونسی رازدارتر از چاههای نخلستانهای دور ازآبادی نباشد!باید به گونه ای صبوری نمود که مادردروغین باهمراهی قاضی نه چندان دور اندیش فرزند خردسال را به مسلخ نبرد !اگر لازم است گریست، باید چون ابر بهاری گریست اما با صدایی آرام وحتی خاموش!آنچنانکه اول بانوی اسلام را آرام وخاموش دردل شب والبته مخفیانه ،آری مخفیانه تکفین وتدفین نمودند.راستی چرا شب؟!وچرا مخفیانه؟

به همان دلیلی که سی سال بعدنیز آن مولا را به همینسان تکفین وتدفین نمودند!

چرا؟چون حقانیت از آنشان بود ودر طول تاریخ بشریت طرفداران حق در اقلیت بودند!

سیاست معاویه ای با اول عارف عرفان هستی وعارف هستی بخش کاری کرده است ،که وقتی در مثل چنین روزی آن عارف نظام هستی درمحراب مسجد کوفه ضربت شهادت نوشید ،مدعیان آیین توحیدی که از معرفت علوی تهی بودند ،تا خبر ضربت مولی را در محراب شنیدند ،مات ومبهوت گشتند وسخنی گفتند که بشریت را شرمنده نمودند!

سیاست معاویه ای کاری کرده است که اول شجاع عالم ،متهم به ترسیدن شده است ،کسی که ترس از او میترسید چرا که خود نیز فرموده اند :هرگز نترسیده ام وبه گواه شاهدان منصف همین بوده است. 

سیاست معاویه ای کاری کرده است که یک روز جهان اسلام ازفتنه ها ی زمانه درامان نبوده است،

به راستی آیا امروز مااز سیاست بازیهای معرکه داران سیاسی کاران سردمداران کفرو استکباردر امانیم؟

....  ....  ....