بسم الله الرحمن الرحیم

امروزسه شنبه ،بیست وچهارم اردیبهشت 1392 هجری شمسی ،برابربا سوم رجب 1434هجری قمری ،مصادف بود با سالروز شهادت امام علی النقی الهادی علیه السلام ! ضمن عرض تسلیت به محضر مقدس حضرت صاحب الامر عجل الله تعالی فرجه الشریف وساحت انور مقام معظم رهبری مد ظله العالی ومراجع عظام تقلید حفظهم الله و عموم شیعیان ،حدیثی را اززبان مقدس آن حضرت ،تقدیم محضر دوستان می نماییم. طبق نقل ابن شعبه حرانی در کتاب تحف العقول ،آن امام همام فرمودند:

((من هانت علیه نفسه فلا تامن شره ))

(هرکه قدر خودرا نداند ،از شرش ایمن مباش)

پر واضح است که ،مومن باید در رفتارش با دیگران ،تواضع  داشته باشد، واین امر از انتظارات بر حقی است که از یک مومن توقع آن را باید داشت ،اما فرق است بین اینکه آدمی کاری بکند تا دیگران بگویند به !به ! چقدر متواضع است ،با انسانی که از روی اخلاص، تواضع می کند، ولو اینکه این عمل او به تحسین دیگران منجر نشود .گاهی از برخی ها رفتاری به ظاهر متواضعانه سر می زند ،اما قرائن حاکی است که عمل او از سر بی تدبیریست ، نه از سر تواضع ،به عبارتی ،چون این فرد عالم به جایگاه خود نیست ، واز آنجائی که مقام وجایگاه خودرا درک نمی  کند ،دست به حرکتی می زند که باعث تحقیر خود ،ونیز در مواردی موجب به سخره گرفتن مخاطبین و جمعیتی وبلکه کشوری وملتی می شود ،ازچنین انسانی باید ترسید ودر ارتباط با او باید احساس نا امنی نمود،چرا که هر لحظه ای ممکن است حرکتی از وی سر بزند که ما را به خسارتی جبران نا پذیر مواجه سازد، البته این ناامنی در ارتباط با کسی که دچار خود بر تر بینیست ،نیز صادق است ،که فعلا مجال پرداختن به آن را نداریم.تاکید می نماییم که تواضع ،مرز ی دارد که نباید با سوء تدبیر واحیانا ریاکاری وعوامفریبی ،مشتبه گردد. چه زیباست که ،مشی رهبران الهی هم برمحور تدبیر و مخاطب شناسی بود ، وهم در کمال تواضع و نهایت اخلاص .به همین دلیل با عاشقان وشیفتگانی مواجه می شدند، ومی شوند که در ابراز ارادت با آنان، سر از پا نشناخته و حاضرند جان خود را تقدیمشان کنند،وحال آنان ، به وصف ما انسانهای خاکی نمی آید.

بسم الله الحمن الرحیم

متاسفانه روز گذشته (1392/2/21 )،توسط ریاست محترم جمهوری ،جناب آقای دکتر احمدی نژاد بدعتی بروز داده شد که به هیچ وجه قابل توجیه نمی باشد . اینجانب به عنوان کسی که  در دو دور گذشته ریاست جمهوری به آقای احمدی نژاد رای دادم ،اگر چه از  هفته ها وروزهای شروع دولت جاری،از منتقدین راهبردی ایشان هستم ،به خود اجازه می دهم که به عنوان یک طلبه به ایشان عرض کنم که شما دست به اقدامی زدید که اگر این عمل از دولتی که شما آن را تحویل گرفتید سر می زد ،با شناختی که از شما داریم فریاد مظلومیت وعدالت خواهی وتنفر از تبعیض و ناخرسندی از استفاده از جایگاه حکومتی برای اغراض گروهی وشخصی ،آن عالی مقام گوش فلک را کر می کرد! شما با این حرکت بدعتی را بنیان گذاشتید که وظیفه ما طلبه ها را سنگین کردید چرا که شاید بدانی واگر هم تا کنون نمیدانستی بدان که حسب روایاتی که در دست داریم ،در چنین شرایطی که فرضا بدعتی اتفاق بیافتد بر علما فرض است که دست به افشاگری بزنند وبا بدعت وبدعت گذار حسب وظیفه عمل کنند واگر در حد لازم به این تکلیف عمل نشود ،جمیع علمای عصر گناهکار محسوب شده ومشمول خطابهای غلیظ وشدیدی می شوند که ادب اجازه نمی دهد به ذکر آن عبارات بپردازم ودر حریم قدسی علما ء اسلام حفظهم  الله ،وارد بشوم. تاسف بارتر اینکه  گیرم که شما به هر دلیلی ،دچار این سهو شده باشید ،چگونه مصاحب شما وبا چه قیمتی ّقبول کرد که شما برایش هزینه شوید؟آیا دوستان واقعی از کسانی هستند که بپذیرند دیگران به هر قیمتی وتحت هر شرایطی برایش هزینه وبلکه قربانی بشوند؟ در فرضی که برحسب قانون ،کرسی ریاست جمهوری آینده به دست کسی سپرده شود که با شما وافکار شما ویا سلایق شما در تقابل باشد ،آیا شما می پذیرید که طی چهار یا هشت سال آ ینده رئیس جمهور وقت برای کسی که ای بسا بارها برای نخبگان ویا قاطبه ملت درد سر واسباب زحمت شد ،هزینه بشود ،در آن شرایط آیا واقعا تن می دهید به آن،یا نه به خود حق می دهید که بگویید آقا بدعت ممنوع ! البته دور زدن قانون ،وبه نحوی تبلیغ غیر قانونی وسوءاستفاده از عنوان وامثال آن وبه کار گرفتن برخی از جملاتی که بوی سخره گرفتن آحاد ملت شریف ایران را به مشام می رساند ،اموری می باشند که در صورت لزوم اهل فن باید به آن بپردازند .

بسم الله الرحمن الرحیم

عصر امروز،شنبه 21/2/1392 ،به دلیل اخبار پایانی، از ثبت نام حضرات آقایان  دقیقه نودیها ،در نامزدی ریاست جمهوری، می بینیم که برخیها در معرض آزمونی سخت قرار گرفتند . آزمونی که سرنوشت مختوم آن و چگونگی کارنامه آن با اراده ای که از ایمان سر چشمه می گیرد ، رقم می خورد.البته این اراده ،آنگاه که از سر اخلاص باشد،آورنده ی تقدیری که منجر به عاقبت خیری باشد، نیز ،خواهد بود. اهل معرفت قبول دارند که وضعیت  پیش آمده ،بسیار شرایط ویژه را بر برخی از افراد بار نموده است .ودر چنین شرایط ویژه که گویا  آدمی بر پلی پا می گذارد که از مو باریکتر واز شمشیر برانتراست ،بسیار بسیار باید برنفس خویش مسلط بود.بسیار بسیار باید  از خود مدیریت ودرا یت نشان داد.بسیا ر بسیار باید از خود تقوی و بصیرت بروز داد .بسیار بسیار در کارهایش تامل وتعقل به خرج داد. بسیار درگذشته های عبرت آموز غور کند. بسیار در تصمیم گیریهای خود تامل نماید . چراکه بررسی ومطالعه تاریخ ،به ویژه مطالعه تاریخ سراسر عبرت آموز وپند دهنده اسلام ،حاکی است که ، انسانهایی که به ظاهر ،هرگز انتظار شکست های کمر شکن از آنان نبود ،در این عرصه به دلیل برخی از سو ء تدبیرها و یا بی تقوائیها ویا مجذوب ومقهور ، های وهوی افراد فرصت طلبی که فقط به مسائل زود گذر منافع پیرامونی خود می اندیشند ویا به دلیل بازی خوردن بد خواهانی که ظاهر فریب بوده ودر لباس دوست نقش دشمن را ایفا می نمایند،آنچنان به زمین خوردند که نه تنها هرگز از زمین بلند نشدند، بلکه به دلیل لطماتی که بر پیکر جامعه اسلامی وارد ساختند ،لعن ابدی خوبان عالم را به خود معطوف داشتند.اکنون وقت آن است که افراد مورد نظر به سالهای نه چندان دور پیش روی_ وآن هم به شرط حیات _بیاندیشند که آیا می توانند همچنان درنزد ملت عزیز ایران اسلامی ،به گذشته خود افتخار کنند؟ واگر در صورتی که چند صباحی دیگر ،عمرشان به سر آمد ،که این احتمال از برای این طلبه ی کوچک و افراد کم سالتر از من ونیز بزرگتر ها هر آنی وجود دارد که از این سرای رخت بر بندیم و در نشئه ای وارد بشویم که ما باشیم وعمل ما !ما باشیم و کردار ما !ما باشیم وپندار ما ! ما باشیم و موضع گیریهای سیاسی واجتمائی ما ! ماباشیم و احیانا آسیب هایی که در اثر بی تدبیریها ویا بی تقوائیها بر مال وجان وناموس انسانها وارد کردیم ! در نشئه ای که تاریکی قبر ما را احاطه کرده است ،آیا  پاسخی داریم؟ وبا کدام سرمایه می توانیم خودمان را نجات بدهیم ؟ خود وخدایمان!آیا بر آن هستیم که به آنچه که سالها در پای کرسی درس وپند ووعظ اندوختیم ویا احیانا خود نیز اهل پند واندرز، و یا صاحب کرسی بودیم ،پایبند باشیم؟ آیا به آنچه که باور داریم ویا ادعای آن را داریم ،التزام عملی داریم؟ آیا براین باور هستیم که ما در آینده ای که نه چندان دور به نظر می رسد ،در گرو نتایج اعمال خود هستیم به گونه ای که حتی اگر برای کسی ویا برای هدفی دستی تکان دادیم باید نتایج آن را به وضوح ،ببینیم ؟آیا به فکر جواب دادن هنگامه ای هستیم که اگر خدای نخواسته ملتی را وکشوری را درجهت نا صواب تکان دادیم،وبه آن آسیبی وارد ساختیم  ،تا ابد باید جورش را بکشیم ودر عالم برزخ به گونه ای ،ودر قیامت به شکلی ،تاوان کرده سوء خودمان را پس بدهیم؟آیا می ارزد؟اکنون وقت اعمال درایت است. اکنون وقت کاشتن درخت تقویست والا اندکی غفلت ،اندکی بی تقوایی ،اندکی لغزش ،چه خسارتهای زیانباری که برای خود وکشورمان  به بار نمی آوریم ،که البته وصد البته برای خود و همه کسانی که در عرصه سیاست وارد می شوند ،با لطف خدای مهربان وعنایت حضرت صاحب الامر عجل  الله ، عاقبت به خیری را مسئلت می نماییم.به امید حق جل شانه .