بسم الله الرحمن الرحیم
امروز سر زمین کربلا ، اربعین سالار شهیدان حضرت حسین بن علی علیه السلام است. ای کاش مراجع عظام تقلید حفظهم الله تعالی این موضوع را به سرانجام می رساندند تا ما با این مشکل مواجه نباشیم که روز چهار شنبه در ایرانِ اسلامی اربعین سالار شهیدان حضرت حسین بن علی علیه السلام باشد و در روز جاری این مناسبت در عراق اسلامی رغم بخورد! به هر حال اکنون یعنی روز پنج شنبه دواز دهم آذر ماه 1394 سر زمین کربلا یاد آور اربعینی است که جابر بن عبدالله انصاری به اتفاق اهل بیت عصمت وطهارت علیهم السلام به زیارت قبر مقدس سالار شهیدان حضرت حسین بن علی علیه السلام و فرزندان و برادر و برادر زادگان و یاران باوفای شهیدش شرفیاب شدند.
بر اهل فن پوشیده نیست که در چگونگی تطبیق اربعین موصوف با اربعین اول و یا اریعین دوم(البته نَه سال بعد ، بلکه همانسال وپس از هشتاد روز بعد از روز عاشورا ) اختلاف هست. و ما اکنون در این مقام نیستیم که در این زمینه ورودی تفصیلی داشته باشیم و به همین بیان مختصراجمالی اکتفا می نماییم.
اما آنچه که مارا بر آن داشت تا در این روزِ حماسی و به یاد ماندنی به تبیین مطالبی بپردازیم، ریشه در عشق و محبتی دارد که میلیونها انسان، اعم از شیعیان و اهل سنت و حتی سایر ملیت ها از مسیحیت و غیره را به این سرزمین معطوف داشته و ملحق شدگان به راهپیمایی در این سرزمین را از ایران ولبنان و فلسطین و سوریه و عربستان و هند و پاکستان و افغانستان و آمریکا و اروپا منتج به شور و وصف انکار نشدنیِ عشق و حماسه و بیداری نموده و جاماندگان این قافله را از برای تا ابد از غبطه خوردگان این فیض عظیم قرار داده است!
راستی این چه شور و حالی است که مرز و ملیت نمیشناسد؟
این چه حرکتی است که راه روندگان آن، سر از پا نمیشناسند؟
چه شده است که امروز تمام عالم خواسته یا نخواسته به این سرزمینِ مقدس معطوف است؟
آیا نه اینست که از این حادثه خونین و حماسی بیش از هزار سال است که می گذرد؟
آیا خبری در راه است؟
چرا از تمام نقطه زمین، از پیر و جوان و مرد و زن، حتی کودکانِ خرد سال و سالمندان نحیف، واله این سرزمین گشتند و بی توجه به البسه و اغذیه و سختی راه و تمکین مکان و خوف نا امنی و....به این سر زمین معطوف شده و چون پروانه هایی شدند گرد شمع وجود مضجع حسین بن علی علیه السلام؟
آیا براستی خبری در راه است؟
در روایتی آمده است که اگر آدمی سنگی را دوست داشته باشد خداوند در روز قیامت، ویرا با همان سنگ محشورش می نماید!
اگر اینچنین است خوشا به حال کسانی که در این راهپیایی عظیم و بی نظیر مراتب عشق و ارادت خود را به این خاندان والا مقام و بی نظیر ابراز داشتند.
به یقین برخی از مراتب اخلاص و یا سایر قدسیات درونی افراد بوده است که آنان را به پیوستن به این نمایشِ جهانی عشق و شور و نشاطِ معقول رسانده است.
آن روزی که زینب سلام الله علیها تا خواست بیقراری کند، امام ویرا بشارت داده است که خواهرم در آینده اینجا محل آمدوشد کسانی خواهد بود و....
آیا امروز این جمعیت چند ده ملیونی، همان جمعیتی هستند که خبرشان، زینب سلام الله علیها را آرام نمودند و با تیب خاطر از حسینش جدا شد؟
به یقین امروز، زینب با حسینش است و از برای همیشه آرام، البته با کوله باری از خاطرات تلخ و جانکاه! امام هم با خواهرش هست و البته با دنیایی از غم و غصه برای خواهری که تنها مانده بود. برای خواهری که با امام زمانش با حالت داغدار، قافله ای را منزل به منزل همراهی می نمودند که فرزندان خرد سالشان بعضا نمیدانستند که پدرانشان به شهادت رسیدند و سِر آنهمه غریبی و اسارت نمیدانستند! فرزندان خرد سالی که عمه خود زینب را در حالتی می دیدند که برایشان بهت آور بود!
امروز جمعیت میلیونی با زینب سلام الله علیها ابراز همدری دارند.
امروز قلبهای پاک سرشتان، قدم، جای پای کسانی گذاشتند که به عشق مولایشان و به عشق راهی که آن را برای احیای اسلام و برای احیای قرآن طی می نمودند، سختی های راه و شماتت های اهریمنان را هیچ می پنداشتند و در مقابل دشمنان اسلام آنچنان صبوری نمودند که آنان را مات و مبهوتِ استقامت و صبر خویش ساختند.
امروز روزی است که جهان در آغاز حرکتی هست ظلم ستیز!
امروز نشانه های ظهور منجی ای هست که امید تمام مستضعفان عالم، می باشد.
امروز زمینه های بروز چگونه لبیک گفتن به منجی ای هست که دلهای مالا مال از غم وغصه نشأت گرفته از اعمال ستمکاران و ظالمان و مستکبرین عالم ، در آرزوی لقای اوست.
آیا با اینهمه آثار وعلائم به ظهور رسیده کافی نیست که قلبهای خفته از خواب غفلت بیدار شوند؟
آیا باز هم تردیدی هست که خبری در راه است؟
وقت آن نرسیده است که خود را بیابیم که آیا به راستی در خط حسین علیه السلام هستیم؟
آیا می توانیم این جرئت را به خود بدهیم که گفته باشیم، ما نیز از منتظرانِ منجی عالم هستیم؟
آیا آماده ایم؟ آیا برآن شده ایم که آماده باشیم؟
آیا باور داریم که خبری در راه است؟
یا حسن! یاحسین! یاحیسن! تو دستگیر ما باش تا بتوانیم از سربازان این راه باشیم!ماغافلان را با کاروان معرفت رسیدگانت همراه ساز که بیچارگان این راهیم!
پاسخ :باسلام واحترام ، از ابراز لطفِ متصدیان مجله پارسی نامه تشکر می کنم و توفیق همگان را از خداوند متعال مسئلت می نمایم. - یوسف ذوالفقاری
